Cheguei e parece que veño doutra galaxia, foron poucos días pero agora as cousas aquí parécenme raras, coma se a miña realidade de tódolos días fose a dunha residencia universitaria nas áforas de Praga e non a de sempre, a de tódolos días. Sumamente raro. Gilipolleces. E Praga é do máis bonito que vin. E París pola noite dende o avión.

Voume coas estravas