A veces fas cousas pensando só en ti. Despois pode que te sintas mal pero no momento non podías facer outra cousa, é certo, pode que che costara pouco, que fora insignificante pero sabías que un minuito máis nesa cidade e tolearías definitivamente. Aínda así non evitas ir no tren, pensando no que queda atrás, nas risas que ías botar ou na crema de orujo. Pero no momento, tivo que ser así.
Non está ben escapar sempre que pensas que as cousas van mal, xa o sabes. Ensináronche que hai que enfrentarse ao que doe, loitar ou algo así.
Pode, pero non podías. É o que ten.