25 de Abril
lembreime da señora que vendía bonecos e pinipons enriba dunha manta en Lisboa
creo que nunca vin un mercado tan grande
e pareceume unha das persoas máis sabias (ou a que máis) que coñecín nunca
dáme pena non acordarme da conversación, aínda que foran catro tonterías
nos seus ollos estaba abril, non noutras cousas
e, mentres haxa xente coa que nos dea pena non recordar as conversacións
abril existirá sempre
posted by Caufield @ 13:02
3 Comments:
25 de abril, saudade...
miña naiciña ^^
so ti podes atopar auga no deserto
pois ninguen mais ve as cxousas tal e como as ves ti^^
que sorte tivo esa muller de quedar grabada na tua memoria, porque así nunca será esquecida e perdurara no tempo mentres ti a recordes (uys que cousa acabo de por jeje)
bikiños
^^chino^^ jeje
eu nunca vin un mercado tan triste, meniña. tan vello, tan gris. respirábase abril? supoño que si. sempre se respira abril, cando se ten o nariz disposto a percibir arrecendos sutís
Enviar um comentário
<< Home