- "Ola, bela dama. Bonita noite, ¿verdade?
- Perdoe a miña intromisión. Só desexaba pasear. Ou quizás disfrutar da vista. Non importa, é hora de que teñamos unha charla.
- Ahh... esquecía que non nos presentaron. Non teño nome. Chámeme V.
- 'Sra. Xustiza, aquí V. V, aquí a Sra. Xustiza.' Ola, señora Xustiza. 'Boas noites, V.'
- Xa está, xa nos coñecemos. Son admirador seu dende hai tempo. Oh, sei o que pensa.
- 'O pobre rapaz está tolo por min...' Síntoo, madame. Non é así en absoluto.
- Admirábaa... aínda que a distancia. Mirábaa dende a rúa cando era un rapaz.
- Decíalle ao meu pai, '¿Quen é esa dama?' e contestábame, 'É dona xustiza.'E decíalle, '¿Non é bonita?'
- Non era só algo físico. Sei que non es desas. Non, amábaa como persoa. Como ideal. Iso foi fai moito. Agora hai alguén máis.
- '¿Que? ¡V! ¿Traicionáchesme por unha rameira vaidosa de beizos pintados e sorriso incitante?'
- ¿Eu? ¡Disinto! ¡Foi a túa infidelidade a que me botou nos seus brazos!
- ¡Ah-ha! Sorprendinte, ¿eh? Pensabas que non sabía o teu. Pois seino. ¡Seino todo! Non me sorprendeu. Sempre che gustaron os uniformes.
- '¿Uniformes? Non sei de que me falas. Ti sempre fuches o único, V...'
- ¡Mentirosa! ¡Zorra! ¡Rameira! ¿Negas que te lanzaches aos seus brazos e as súas botas?
- ¿Comeuche a lingua o gato? Iso parece.
- Mostrácheste por fin. Xa non es a miña xustiza. Agora es a súa xustiza. Deitácheste con outro. ¡Dous poden xogar a ese xogo!
- '¡Sniff! ¿Q-Quen é ela, V? ¿Como se chama?'
- Chámase Anarquía. ¡E tenme ensinado máis ca ti coma muller!
- Ensinoume que a xustiza é inútil sen liberdade. É honesta. Non fai promesas nen as rompe coma ti Jezabel.
- Preguntábame por que non me mirabas aos ollos. Agora seino.
- Adeus, querida. Entristeceríame pola nosa separación, pero xa non es a muller que amaba. Aquí tes un regalo final.
- [V coloca unha caixa de regalo, fai unha reverencia e vaise. Prodúcese unha xigantesca explosión]
- As chamas da liberdade, que fermosas. Ahh, a miña preciosa Anarquía... ata agora non coñecía a túa beleza"
- Monólogo de V coa estatua da Xustiza do Old Bailey de Londres.
3 Comments:
grande V!!
antes de construír é preciso destruir!!
qué bueno! no sabía ke existiese un libro... merda de cine industrial!
nenaaaaaaaaaaaaa café contigooo, onde te metes!!!??
pois iso, a xustiza é tan escrava da moral de clase (ou grupo mediático) hexemónica, que para que?
o povo é quem mais ordena ou barbarie!!!
Enviar um comentário
<< Home