Abril e Revoluçao

"Pero yo no quiero la comodidad. Yo quiero a Dios, quiero la poesía, quiero el verdadero riesgo, quiero la libertad, quiero la bondad. Quiero el pecado."

11.7.06

Traballar é levantarse cando quererías estar durmindo
é aguantar broncas e notar que non vales nada e aínda por riba logo quedar mal con xente que che importa
e os ollos coma se che entrara neles salitre
é iso

posted by Caufield @ 13:15

5 Comments:

At 2:00 da tarde, Blogger Fer said...

Caralho! Isto de ser jornalista semelha mais deprimente que ser árbitro! Todas estam encantadas coa praxe jornalística!
Ânimo senhorinha! Um beijo!

 
At 3:20 da tarde, Blogger oko said...

e isto din que é, tamén, aprender. ánimo, señora. véñase a marín de vacacións e vai ver como se esquence de todo!!!

 
At 5:44 da tarde, Blogger Caufield said...

supoño que veñen sendo as chamadas ostiasderealidade, tamén a realidade como é amigos
graciñas polos ánimos!
si estaría ben ir a Marín...

 
At 4:08 da tarde, Blogger xorna said...

ánimo, cari... ;)
estránovos...

 
At 10:04 da tarde, Anonymous Anónimo said...

ola chuliña! ei, pero como andan eses ánimos?? weno, non te preocupes que xa me encargo eu de poñerlle unha bomba ao estúpido do teu xefe ou o que ti queiras jejeje. non deixes de sorrir, vale? que quero ver á moza sorrinte de Ortigueira, ai!!! que alegría máis grande verte!!! bicazossssssssssss

P.d: L.c. forever and ever!!!

 

Enviar um comentário

<< Home