non sei se levo demasiado tempo aquí
ou é que preciso ir alá

igual extraño aquelas noites de San Xoán de ver estrelas, correr pola praia, bañarse no mar e prender fogueiras con licores extraños

nas que non había que preocuparse por prácticas, por saturacións e demais

aínda que andar pola pedra con algunha xentiña, e ter experiencias surrealistas en algún que outro karaoke merecesen a pena

coma o concerto que serviu realmente para revivir

ou as comidas improvisadas e o café que serven para esquecer as horas sen saber que facer na Quintana, coidando que todos teñen algo que facer e que eu son un boneco, o que parece lle falta corda e ganas, colocada alí sen saber ben por que, sempre sen saber ben por que