moito agobio
cafés con xeo que prestan
(sobre todo cando che traen os azucarillos empapados)
e tardes de rallarse sen saber a onde iremos, onde acaberemos...
supoño que ben está o que ben acaba, así que a ver...
para un momento no que me conecto (sen ter que ver con traballar) topo unha boa nova no correo e unha mala (que prefiro non mencionar aquí, semella que pola rede hai xente sen vida propia...)