Abril e Revoluçao

"Pero yo no quiero la comodidad. Yo quiero a Dios, quiero la poesía, quiero el verdadero riesgo, quiero la libertad, quiero la bondad. Quiero el pecado."

17.7.06

síntome pequena, pequeniña, a veces tonta e a veces quérome ir para a miña casa
aprender e darse ostias, cada vez máis e non sei ata que punto podo
por outro lado, boto moito de menos o de sempre e a incapacidade para contarlle as persoas que máis quero no mundo o que me pasa relacionado con segundo que temas tampouco me gusta e síntoo pero non podo, quédanme as palabras atascadas e non queren saír
e paseino moi ben, onte as cancións no coche....sorrisos, ...
estou escribindo con determinado lápiz.....

3 Comments:

At 8:56 da tarde, Blogger oko said...

ás veces penso na sorte que temos...

 
At 7:11 da tarde, Blogger Kina said...

Nada de sentirse pequena. Iso é o que eles queren, pero non lle permitas nin un ápice do seu desexooo muchachaaaaaa.

Os días fanse duros principalmente pola rutina, e a mellor forma de evitala e cun sorriso pintado na cara. Difícil, si; imposible, non.

Disfruta con eses anacos de paz que nos brinda sempre o benquerido barquiño, observa á xente con caras adurmiñadas, pensa nas súas vidas, busca nas súas enrrugas os motivos polos cales loitar, e entón nin o máis fillo de puta superior na escala traballadora poderá contigo.

 
At 7:35 da tarde, Blogger Caufield said...

obrigada
:;

 

Enviar um comentário

<< Home