"O mundo divídese en dúas clases: os que van ao Café e os que non o frecuentan nunca. Son dúas mentalidades completamente distintas e contrapostas. E os que van ao Café, infinitamente superiores"

Georges Courteline, século XIX

roubei un azucarillo. por esta frase

e nunca deixar de ir ao Café

L' Age Mur. Camille Claudel

Escultora. Apasionada. modelo e musa de Rodin. Encerrada nun psiquiátrico os últimos 30 anos da súa vida. Por querer tallar figuras

que cousa

en L' Age Mur represéntase a si mesma suplicándolle a Rodin, que tiña unha relación con outra muller, Rose Beuret, pola que deixa a Camille

Rose tira del e Camille suplica

Ata hoxe, coñecía de oídas a Rodin

da historia de Camille Claudel, a muller encerrada por querer adicarse a algo que estaba "mal visto", nin idea

oxalá algún día, nas escolas, ensinen a historia de VERDADE, sempre con maiúsculas

e de cor lila

"o que queres sen que ninguén cho dea, o que das sen que ninguén o queira"

esa frase está por aquí, na parede e sempre a vexo, coma esa que está ao lado de Abastos "Todo es uno, uno es amor". Sempre a vexo sen querer.

¿canto tempo se tarda en facer un sitio dun?

¿e en desacostumbrarse de algo/alguén a quen queres?

e hoxe é día de toparse personajillos (nas máquinas do café)