o goberno financia, logo os medios apoian o goberno
logos os medios acomódans eporque xa lles dan cartos +traballo feito
+ o que quere a xente é rematar pronto é irse para casa
conclusión: algo falla
e premendo AQUÍ vedes o que sae en google cando procuras XORNAL
supoño que o pode resumir perfectamente
é aínda que o soportei mellor con Rayuela (aínda que rompera en 2)
cada vez soporto menos o que antes nos gustaba tanto, e cambiamos, crise do cuarto de vida?
non sei
din que é crecer
quen sabe
eu só vexo que parece que che pesan máis os zapatos

podería explicarmilcousas

queontequixensaíreocansanciopuidocomigo

que traballarossábadossupónqueteespertasodomingoeparecesábado

queestoufartadostraballosedestacarreiraquesóservecomotítulonaparede enadamáis

quesómeapetecedarvoltasperoteñoquelimparacasaetraballar

pero son paridas

e realmente sódebería poñerque os cíbers deprimen a veces (moito)

eque no futurosóvexo o que me trouxo aquí, unha única idea

e esa idea é

Compostela

Nous ne voulons pas d'un monde où la certitude de ne pas mourir de faim s'échange contre le risque de mourir d'ennui.

Non queremos un mundo onde a garantía de non morrer de fame supón o risco de morrer de aburrimento.



dixeron naquel maio
e hoxe preocupáronse por min e leváronme en coche e iso fíxome (se era posible) querelos máis por preocuparse e vir visitarme ou dicirme ¿queres que che faga a comida?
creo que sodes o mellor que topei nunca, gracias, obrigada e todo o demais
en serio
e creo que me acabo de cargar un radiador
pero iso é aparte
e non sei se asustarme porque fai ruidiños extraños

estou alí ata marzo

catro palabras é unha conclusión lóxica

sabía que ía pasar pero non que me ía sentar tan mal

si, preguntou por ti

e o estres atenazoume a espalda e non me deixa dormir sen ter soños terribles

demasiada preocupación

nunca mais

Domingo
12
Alameda

deixoume o ordenador, estase duchando e algo me dixo sobre a onde íamos ir
ten todo en italiano, é a primeira vez que escribo un post nesta lingua bonitaaa
tireille todo o té por riba do ordenador pero rimos coma sempre
a outra fuxiu a primeira hora despois dunha chamada dun alto responsábel
ao despertar puxemos Calamaro e tumbada enriba da cama respirei
toquei coa punta dos dedos a felicidade
e gustoume
xa saíu e está secando o pelo, cheira coma na casa, a peluquería, xunto co dos garaxes e o do mar, dos mellores cheiros do mundo
mollar os pés na fonte, diversas aventuras, "ti ti vas a clase de batuka conmigo", eres túuuuuuu, e as cancións de Disney ou cotillear do pueblo
quedarse pillados alertando as palomas de que veñen os coches e ollando a torre esa que plantaron na zona vella "é perfecta :)"
porque ultimamente a vida é fuxir de toda responsabilidade posible (supostamente para adoptalo como modo de vida permanente ou non)
pasear, falar e pasear
e agora soa O tren e só temos ganas de bailar e bailar