levo tanto tempo piando por unha tarde de domingo compostelana...
chegou


a veces non te das conta de canto queres as cousas/momentos/xente ata que non as tes


certo


certo

a falta de nada interesante na rede na tele e demais escribo aquí

porque o traballo está fóra destas catro paredes a veces pero menos mal que cos seus comentarios me alegra a vida

que pereza e que sono esperemos ir despexándonos

tarde a tarde

nonon teño sono bueno si pero tamén resaca e é mentira que esté aínda moña

son todo recursos poéticos, teatrais

o café faime tanto mal e ben que non diferencio, non coma outras obsesións, tragar bágoas

que sempre estés aí para escoitarme

subiremos moitos Anglirus

e todo o que quedará :)

dixenlle e pensábao "hoxe estou contenta, contenta"
por moitas cousas pero entre elas o ben que o pasamos no Bairro, que grande, que grande

deixemos aparte as obsesións persoais, os pozos de barrena e demais empadas mentais :)

ainda que rocemos o caixón aí estivemos e que risas, e que bo todo, os globos e a pedra, festas todos os días, cada día debería ser unha festa

que se aguante o sol e gustaríame mirar a Contador e a Nadal para sempre, son feliz entre deportes
(aínda que pensei que o odiaría moito moito)

a veces pasar de todo, brecol, nata, espaguetis, que máis dá e o colgado do xamón
moza volta da mazá grande que te botamos de menos


que grandes sodes todos, tolos, chalados e como me encanta compartir todotodo

contentacontenta que non se desinflen os ghlobos

tetete intentar cousas que estaban abandonadas, tests, exames, entrevistas que non quero facer, fotos, fotos e fotos

e risas sempre

cada vez entendo menos e son máis feliz

se queredes que sorría cantade a quiniela

que chegou o momento que esperaba que merecen as horas aí dentro metida

a superación definitiva, non non chores máis

e o que quedará pero ahora no

ahora sentarse, cubatas e risas

bailar ata que se poida que estamos acabados
e ordenar ordenar ordenar

reciclaxe non solo emocional permanente


e berrar todo todo todo