cambios

todo cambiou demasiado rápido e non me acostumbrei

camiño tódolos días polo mesmo pasillo e voume apagando pouco a pouco

¿como era eso que falabamos?

cando fas algo tantos días que esqueces por que comezaches

costume

supoño

obsesiónome e choro con cancións

aquí non teño amigos pero só me preocupa a veces

non se me dá do todo mal estar sola

é normal pero acaba cansando

alegría, botaba de menos estar con vós tomando o café ou o que cadre

chamadas de alguén que anda por ese sitio que é tan meu e tan pouco meu á vez que me asusta

queda o Chiapas e o Trisquele

e despois de case perder o bus, sen saber que me pasa exactamente

son as 17, 20

pouco fixen e poucas ganas teño de facer nada