noite surrealista sabadiana, aventuras, pasarse de sete a sete en Vigo, voltar no barco ás oito e media da mañá falando de monos e intentar durmir de pé ou non caer co sono (dependendo do momento)
iso si, mereceu a pena, risas, moitas, cantar Amistades Peligrosas, es por ti que hay océanooo e
demaispara ver aos máis grandes, aínda cando van sen ganas e o público lles berra "vas MOOOIII BORRACHOoooooo Deixa de Beberr!!!"
Simplemente, GRANDES
só hai ganas de cantar: "te quiero y todo es hermosoooooooo"
si aterriza el Columbia en el tejado de tu casaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
posted by Caufield @ 21:15
3 Comments:
ti non paras, eh? :) así me gusta
Babu!!!! Moitísimas grazas polos agasallos!! "Aunque a mí me gustaría más otras cosas...." Fíxome mogollón de ilusión, así que a ver se volves axiña que xa me tardan os seguintes... ;)
Jei jei jei!!!Eu participei da troulaaaa... xD
Non nos perdamossss os grandes concertazosss dixen eu... e alí estábamos chupando música-visceral á luz da lúa chea de polvo do camiño e do camiñante.
Porrompompón, os días así non se esquecen, aínda que non lembre casi nada da camiñata pos-concerto!!!
Estamos na memoria do Banco Santander, todo é cuestión de ir buscar as cintas das cámaras de seguridade e plin.
Grandeee amigasss
Enviar um comentário
<< Home