Poema do home que quixo vivir

1

O vento díxome cousas

Que non atopo nos libros.

Resoaba a súa voz no mundo

igual que un soño perdido.

E o mar buscaba unha aperta,

Buscaba un peito ou un niño,

E non atopaba nada

Senón penedos espidos.

Recordo que era Nadal

E eu bebía moito viño.

Estabamos todos xuntos,

Os anxos meus, os amigos...

O vento e o mar berraban

Coma cans adoecidos.

E nós calados, fumando,

Bebendo, mirando fixos,

Por se chegaba algún día

Un forasteiro ou escrito

Que nos dixese que existe

Máis alá de todo un brillo,

Un sol que non ten solpores,

Nin vacas tristes, nin grilos.

Estabamos todos xuntos,

No meu silencio metidos,

Querendo que nos chegara

Algo estraño, de outro signo

Que nos sacara cal gando

E nos mostrar o camiño

Para pacer herba nova

E choutar noutros eixidos