¿Por que rematar, por que empezar?
Ismael Serrano
Duermes
Patti Smith
Gloria
Porque xa nada é coma antes. Porque mentres loitaba contra a chuvia camiño dunhas clases horribles pensaba no teu "a chuvia non mata". E polo meu lado pasaba xente con paraugas de tódolos tipos. Porque hai quen aínda que non chova, leva sempre aberto o paraugas. E hai quen, aínda qu caia a mares, leváo só se lle apetece. Mentres unha parella cruza abrazada en San Francisco, tres nenos pasan desapercibidos e unha rapaza desayuna enriba dun mantel amarelo. Amarelo coma o Sol deses días. Amarelo coma os soles que pintamos na escola. E pensaba que seguro que andas lonxe, posiblemente con paraugas.
:(
Que as cousas cambiaron tanto. Que a xente a veces parece....¿que parece?
é mellor que te convenzas (dunha vez!!!!) de que es ti a rara, ti a que non encaixas e xa.
Os arcos da vella andan xa escasos
1 Comments:
o primeiro día, cando o coche de papá se achegaba a milladoiro, pensei o mesmo: vas ser ti a que non encaixas. aquel día non chovía, e sem embargo eu estaba disposta a levar o paraugas aberto durante nada menos que catro anos. un mes despois, ese mesmo paraugas apodrecía nun recuncho, esquencido. creme, non hai persoa que non atope nunca o seu lugar.
e ti cres que non encaixas...?
Enviar um comentário
<< Home